850.000 άτομα έχασαν 50 εκατ. δολάρια, πληρώνοντας για προϊόντα σε τιμή ευκαιρίας, ενώ οι χάκερ υφαρπάζουν τα στοιχεία ταυτότητας και τους κωδικούς των πιστωτικών καρτών, πουλώντας τα σε τρίτους
Τα κλεμμένα προσωπικά δεδομένα αποτελούν κοίτασμα χρυσού για τον ιντερνετικό υπόκοσμο. Μπορούν να αξιοποιηθούν σαν εμπόρευμα -και μάλιστα καλά πληρωμένο-, αλλά ο πραγματικός εφιάλτης για τους χρήστες έγκειται στο γεγονός ότι ποτέ κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πού θα καταλήξουν και για ποιον σκοπό θα χρησιμοποιηθούν τα στοιχεία ταυτότητας, της κάρτας συναλλαγών κ.λπ.
Η κλοπή χρημάτων, η εκβίαση, ακόμη και η χειραγώγηση στην επιλογή συγκεκριμένου κόμματος ή πολιτικού ηγέτη σε εθνικές και ομοσπονδιακές εκλογές συγκαταλέγονται στις πολλαπλές και εξαιρετικά σοβαρές παρενέργειες μιας και μόνης απερίσκεπτης ενέργειας, μιας φαινομενικά απλής και αθώας αγοράς αγαθών στο Διαδίκτυο. Η έκβαση της υποκλοπής δεδομένων εξαρτάται από τον νέο ιδιοκτήτη της κρίσιμης πληροφορίας, από το αν είναι χάκερ ή μια δύναμη μεγαλύτερη και πιο σύνθετη, όπως μια κρατική υπηρεσία προπαγάνδας.
Κινεζικός τρόμος
Οι αποκαλύψεις των προηγούμενων ημερών περί μιας πελώριας διαδικτυακής απάτης και υποκλοπής προσωπικών δεδομένων από σχεδόν 1 εκατομμύριο ανθρώπους σε όλο τον κόσμο (πλην Κίνας), με πάνω από 75.000 κινεζικά ψηφιακά καταστήματα-μαϊμού και λεία ύψους 50 εκατ. δολαρίων συνολικά, προκάλεσαν σοκ, κυριολεκτικά, σε οποιονδήποτε έχει αγοράσει οτιδήποτε από e-shop.
Αλλά αυτή είναι απλώς η αναμενόμενη, ενστικτώδης αντίδραση. Στην πράξη, μετά από αυτόν τον καινούριο εκ Κίνας προερχόμενο τρόμο, το διαδικτυακό shopping παύει να ήταν αυτό που γνώριζε ο κόσμος έως σήμερα. Στο εξής, το θεμελιώδες δίλημμα για τα ψώνια -και όχι μόνο- μέσω Ιντερνετ συμπυκνώνεται σε τρεις αγγλικές λέξεις: «Scam or not?» Εάν, φέρ’ ειπείν, βρήκα στο Ιντερνετ σανδάλια Miu-Miu με 300 ευρώ ενώ η ονομαστική τιμή τους παντού αλλού είναι 800 ευρώ, πριν προχωρήσω στην αγορά θα πρέπει οπωσδήποτε να αναρωτηθώ: «Scam or not?»: απάτη ή όχι;
Ελεγχος του e-shop
Σε πρώτη ζήτηση αναμένεται να έρθουν -και πρέπει να έρθουν- ανιχνευτές εμπορικής απάτης μέσω Διαδικτύου, όπως το trustpilot.com, το scamadviser.com, το f-secure.com, το fakeshop.at κ.λπ., ή τα αντίστοιχα εργαλεία (extensions) τα οποία ενσωματώνονται στις μηχανές αναζήτησης και ελέγχουν αυτομάτως την αξιοπιστία του εκάστοτε εμπόρου. Αυτή είναι, άλλωστε, η πρώτη και άμεση απάντηση στο ερώτημα «Scam or not?».
Βεβαίως, η προβλεπόμενη έκρηξη στη χρήση τέτοιου είδους μέσων προστασίας του καταναλωτή από την ψηφιακή κλοπή σηματοδοτεί το οριστικό τέλος της αθωότητας στο online shopping. Για όποιον δεν το είχε ήδη συνειδητοποιήσει, στο εξής θα λογίζεται σαν απόπειρα αυτοκτονίας για τον υποψήφιο πελάτη όποια συναλλαγή με e-shop εκτελείται χωρίς προηγουμένως να έχει ελεγχθεί ότι το κατάστημα υφίσταται, είναι γνήσιο και δεν αποτελεί κακόβουλο σωσία κάποιου άλλου.
Η παρορμητική αγορά στο Διαδίκτυο απαγορεύεται διά ροπάλου, τώρα πλέον περισσότερο από ποτέ, βάσει του αξιώματος που διατυπώνουν οι ειδικοί επί της κυβερνο-ασφάλειας, όταν υπογραμμίζουν πως «κάτι που πωλείται σε τιμή υπερβολικά χαμηλή για να είναι αληθινή, τότε απλώς η τιμή αυτή δεν είναι αληθινή». Απεναντίας, απολύτως αληθινό και συνήθως εξαιρετικά βαρύ αποδεικνύεται το τίμημα της επιπολαιότητας.
Πηγή: protothema.gr
